Michelangelo Buonarroti

Geboorteplaats van Caprese

Op 6 maart 1475 werd in het stadje Caprese een kind geboren. Dit kind, genaamd Michelangelo van Lodovico Buonarroti Simoni, was voorbestemd om de kunstwereld voorgoed te veranderen.

Zijn vader, Ludovico van Leonardo Buonarroti Simoni, was een magistraat van het kleine stadje, een man met bescheiden middelen. Zijn moeder, Francesca di Neri del Miniato di Siena, was een vrouw met een zwakke gezondheid, maar een enorm karakter.

Tijdens haar zwangerschap had Francesca een ongeluk. Het was een angstaanjagend moment. Toch werd het kind gezond geboren; zijn ouders noemden hem Michelangelo, wat betekent "als een engel.” 

Al op jonge leeftijd vertoonde Michelangelo tekenen van het genie dat hij zou worden.

De dood van de moeder

In 1476 besloten de Buonarrotis terug te keren naar Florence. Toch werd de kleine Michelangelo toevertrouwd aan de zorg van een min in de nabijgelegen stad Settignano, beroemd om de steengroeven van de prachtige Pietra Serena.

De man van de verpleegster was een steenhouwer, een man die marmer in verschillende vormen bewerkte. 

In een omgeving vol stof en kunst kwam Michelangelo voor het eerst in aanraking met marmer en meestersteenhouwers.

Toen hij opgroeide in Settignano, zorgde de familie van zijn verpleegster niet alleen voor hem, ze introduceerden hem onbewust ook in de wereld van de beeldhouwkunst. Deze vroege ervaringen zouden een onuitwisbare indruk op hem achterlaten en de basis leggen voor zijn toekomst als een van de grootste beeldhouwers uit de geschiedenis.

Maar net toen Michelangelo weer contact kreeg met de wereld om hem heen, sloeg het noodlot toe. 

Op zesjarige leeftijd verloor hij zijn moeder. Hoewel hij niet veel tijd met haar doorbracht, was hun band diep en haar plotselinge dood liet een onvulbare leegte achter in het hart van het kind, een pijn die hem zijn hele leven zou vergezellen.

Dit diepe verlies, gecombineerd met de moeilijkheden in zijn jeugd, heeft ongetwijfeld invloed gehad op Michelangelo's karakter. Hij groeide op als introvert en vaak gekweld, gekenmerkt door constante melancholie.

Michelangelo vond echter in kunst de kracht om zijn pijn, woede en frustratie uit te drukken. Beeldhouwkunst en schilderkunst werden zijn manier om met de wereld te communiceren, waarbij hij zijn innerlijke onrust omvormde tot meesterwerken die vandaag de dag nog steeds resoneren.

Een jonge Michelangelo in het atelier van Ghirlandaio

Gedwongen door de noodzaak vertrouwde Ludovico, de vader van Michelangelo, hem toe aan de zorg van Domenico Ghirlandaio, een van de meest gerenommeerde Florentijnse kunstenaars van die tijd. Zo passeerde Michelangelo Buonarroti op 28 juni 1487, op dertienjarige leeftijd, de drempel van het atelier van de meester.

In de werkplaats van Ghirlandaio verdiepte Michelangelo zich volledig in het leren van artistieke technieken. Hij tekende onvermoeibaar, bestudeerde anatomie op de lijken van de Ziekenhuis Santa Maria Nuovaen wijdde zich met hart en ziel aan beeldhouwkunst en schilderkunst. 

Zijn aangeboren talent kwam al snel naar boven en wekte de bewondering van Ghirlandaio en de andere kunstenaars in de werkplaats.

Ondanks deze successen werd Michelangelo's jeugd gekenmerkt door een diepe tekortkoming. Zijn ooit aristocratische familie was in ongenade gevallen, waardoor hij de klassieke opleiding die was voorbehouden aan de jonge mensen van de Florentijnse hogere klasse, werd ontnomen. 

Gedurende zijn hele leven heeft Michelangelo geprobeerd dit gebrek te verbergen door verhalen te verzinnen over een “Goddelijke roeping“naar de kunst om zijn onregelmatige opvoeding te rechtvaardigen.

De obsessie om de naam Buonarroti te redden en zijn artistieke genie te bevestigen, werd de drijvende kracht van zijn bestaan. Michelangelo was niet tevreden met een simpele ambachtsman te zijn; hij streefde ernaar om onsterfelijkheid te bereiken door middel van zijn werken.

De periode doorgebracht in De werkplaats van Ghirlandaio vertegenwoordigde de eerste stap op deze ambitieuze reis. Tussen de geuren van verf en het geluid van beitels legde Michelangelo de basis om een van de grootste kunstenaars aller tijden te worden.

Michelangelo in de De'Medici-tuin

Michelangelo werd al snel opgemerkt door Lorenzo de' Medici, een van de meest invloedrijke beschermheren van die tijd. Lorenzo, getroffen door het talent van de jonge kunstenaar, nodigde hem uit om in zijn paleis te komen wonen en werken, en introduceerde hem bij de prestigieuze Tuin van San Marco. 

Deze tuin was een plek van natuurlijke schoonheid en een waar artistiek laboratorium, waar Michelangelo toegang had tot de meest verfijnde beeldhouwtechnieken en het gezelschap had van de beste Florentijnse kunstenaars en intellectuelen.

Al snel kwam de jonge en getalenteerde Michelangelo in conflict met Pietro Torrigiani, een andere ambitieuze beeldhouwer die een leerling was van Bertoldo, het hoofd en de meester van de Medici-school, gesticht door Lorenzo de GroteMaar in een van hun heftigste confrontaties kreeg Michelangelo de volle laag: Torrigiani sloeg hem zo hard dat zijn gezicht voorgoed geruïneerd raakte.

In de tuin van San Marco beeldhouwde Michelangelo zijn eerste meesterwerk, de “Hoofd van een Faun, die al blijk gaf van een verbazingwekkende vaardigheid in het omgaan met marmer.

Maar het was met de “Slag der Centauren, een reliëf dat een mythologisch tafereel vol dynamiek en spanning voorstelt, waarin Michelangelo zijn creatieve potentieel volledig tot uitdrukking brengt.

Tegelijkertijd werkte hij aan de “Madonna met kind,“een reliëf dat de gratie van klassieke figuren combineerde met een diep persoonlijke emotionele intensiteit.

Deze werken verstevigden zijn reputatie als een jong wonderkind. Ze begonnen een carrière die de kunstwereld voorgoed zou veranderen.

U kunt Michelangelo's innovatieve techniek al waarderen, waarbij de beitel ver voorbij het oppervlak van het marmer wordt geduwd. Andere beeldhouwers daarentegen benaderen het werk liever alleen met de rasp, uit angst het werk te beschadigen. 

Omgekeerd durft Michelangelo dieper te gaan, waarbij hij het risico loopt het hele beeldhouwwerk te compromitteren met een te beslissende slag. Deze brutaliteit, dit vermogen om de grenzen te verleggen, maakt zijn techniek uniek en onderscheidt hem van andere kunstenaars uit zijn tijd.

Michelangelo Buonarroti Ontsnapping uit Florence

Michelangelo bleef tot 1492 aan het Magnificent Court, Lorenzo de' Medici's dood. Kort daarna ging Florence door een periode van aanzienlijke politieke instabiliteit, verergerd door de opkomst van Girolamo Savonarola, een Dominicaanse monnik die in de stad morele hervormingen predikte en die, na de verdrijving van de Medici, een figuur van toenemende invloed werd.

De jonge Michelangelo voelde het gevaar en besloot zijn toevlucht te zoeken in Bologna, waar hij de tijd bleef die nodig was om de politieke onrust in Florence te kalmeren. Tijdens zijn korte verblijf in Bologna beeldhouwde hij enkele werken, waaronder de “Sint Procolo" En "Sint-Petronius, wat blijk geeft van zijn buitengewone talent en vermogen om zich aan te passen aan nieuwe artistieke uitdagingen.

Michelangelo keert terug naar Florence

In 1495 keerde Michelangelo terug naar een nog steeds onstabiel Florence, een stad die hij niet langer als de zijne herkende, en voelde zich verloren. Hij liet zich echter niet ontmoedigen en hervatte het beeldhouwen, waarbij hij een "Slapende Cupido"met zo'n meesterschap dat hij erin slaagde kardinaal Giorgio Raffaele Riario, die het werk voor 200 dukaten kocht, omdat hij ervan overtuigd was dat het een oud Romeins beeldhouwwerk was. 

Toen de kardinaal de waarheid ontdekte, was hij zo onder de indruk van Michelangelo's talent dat hij hem uitnodigde naar Rome. Daarmee luidde hij een nieuwe fase in de carrière van de kunstenaar in.

Rome, een levendig centrum van kunst en cultuur, bood hem de kans om zijn buitengewone talent te tonen. Zijn eerste grote opdracht kwam van de machtige kardinaal Riario, die, onder de indruk van Michelangelo's eerdere werk, hem de opdracht gaf om een standbeeld van Bacchus. 

Het werk beviel de kardinaal echter maar gedeeltelijk en voldeed niet aan zijn verwachtingen.

Geconfronteerd met het mislukken van dit project, liet Michelangelo zich niet ontmoedigen. Hij gebruikte deze ervaring om zijn ambacht verder te verfijnen, waarbij hij zich richtte op nieuwe artistieke uitdagingen.

De wedergeboorte van Michelangelo Buonarroti in Rome

Kort daarna werd hem de opdracht gegeven om de Pietà, een werk dat wereldwijde erkenning kreeg, zijn status als artistiek genie consolideerde en de weg vrijmaakte voor toekomstige opdrachten van groot prestige.

De Pietà van Michelangelo is een van de beroemdste en meest bewonderde sculpturen ter wereld, gemaakt tussen 1498 en 1499. Het vertegenwoordigt de Maagd Maria met het levenloze lichaam van Jezus Christus op haar schoot.

Een van de meest verrassende kenmerken is de weergave van Maria als een jonge vrouw, bijna even oud als Jezus. Deze artistieke keuze onderstreept het menselijke aspect van pijn en de diepe emotie van de moeder in het aangezicht van de dood van haar zoon.

De figuren zijn gebeeldhouwd met ideale verhoudingen, waardoor de schoonheid en perfectie van het menselijk lichaam worden benadrukt.

De gezichten van Maria en Jezus drukken een diepe en intense pijn uit, maar tegelijkertijd ook een bijna mystieke sereniteit.

Het werk is gemaakt uit één enkel blok wit marmer en is met een technisch meesterschap vervaardigd dat al generaties lang bewondering wekt.