biografie van michaelangelo

JONGE MICHAELANGELO BUONARROTI TOT ZIJN VROEGE JAREN

De bekendste bronnen over het leven en werk van Michaelangelo Buonarroti Zijn Giorgio Vasarik ben twee “Levens”en die van Ascanio Condivi.

De eerste, een architect uit Arezzo, woonde in Rome maar definitief teruggekeerd naar Florence in 1554Hij werd een van de belangrijkste vertolkers van de belangrijkste artistieke evenementen in de stad en een schrijver en historicus van het Italiaanse creatieve leven.

De tweede, een leerling van de meester, was een duidelijke en goed geïnformeerde bron, en het lijkt erop dat Michaël Angelo zelf gebruikte het om enkele afleveringen te corrigeren die door hem waren verteld Vasari waar hij het niet mee eens was.

Michaël Angelo werd geboren in Kaapverdië in Casentino, een regio tussen Chiusi della Verna en Arezzo, op 6 maart 1475. Zijn vader, Lodovico van Leonardo Buonarroti Simoni, was de burgemeester van Chiusi della Verna en Caprese.

Het gezin kwam uit Florence en keerde daar een paar weken later terug Michaël Angelo's geboorte; nadat zijn vader zijn opdracht in de Val Tiberina had voltooid, vestigden ze zich in Settignano. Condivi vertelt dat Michaël Angelo hield ervan zichzelf te identificeren als Florentijn en schreef zijn adellijke afkomst toe aan zijn Buonarroti-Simoni-afstamming, die hij terugvoerde tot de graven van Canossa.

Michaël Angelo werd toevertrouwd aan een min die de dochter en echtgenote was van steenhouwers, en hij merkte later grappend op dat hij de kunst van het beeldhouwen had geleerd "terwijl ik melk drink.” Zijn moeder stierf vroegtijdig, waardoor het jonge kind op zesjarige leeftijd achterbleef.

Hij groeide op in een sfeer van soberheid die een sluier van verdriet en bitterheid in zijn ziel legde die hem zijn hele leven zou vergezellen en die in zijn artistieke werk tot uiting zou komen, samen met de effecten van de dramatische en tumultueuze historische gebeurtenissen die zich in Toscane en Italië tussen eind 1900 en eind 1910 hadden voorgedaan. 15th en vroeg 163e eeuw.

Er wordt gezegd dat zijn vader wilde dat hij jurist zou worden en hem daarom inwijdde in de studie grammatica onder leiding van de humanist Francesco Galatea uit Urbino. Op dertienjarige leeftijd werd hij echter geïntroduceerd door een oudere schildervriend, Francesco Granacci (1469-1543), die later samen met hem zou werken Michaël Angelo op de fresco's van de Sixtijnse Kapel van 1508 te Rome.

Granacci introduceerde hem in de werkplaats van Domenico Ghirlandaio, destijds een prominente figuur in de Renaissance-schilderkunst in Florence, samen met Leonardo da Vinci. Michaël Angelo ging de werkplaats binnen van Domenico en Davide Ghirlandaio toen de twee broers bezig waren met het uitvoeren van de fresco's van de Cappella Maggiore van Santa Maria Novella in Florence voor de Tornabuoni fvriendin. Michaël Angelo werd aangenomen als leerling op basis van een contract van drie jaar.

Condivi vertelt dat zijn vader en broers het niet met hem eens waren Michaël Angelo's keuze en achtte het niet geschikt voor de status van het gezin. Zijn vader tekende echter uiteindelijk een driejarig leerlingcontract met een vergoeding van 24 florijnen: zes voor het eerste jaar, acht voor het tweede jaar en tien voor het derde jaar.

De overeenkomst bepaalde dat de jonge leerling moest leren schilderen en oefenen. Tegelijkertijd, Domenico, David van Tommaso, en di Currado del Ghirlandaio kon de leerling om hulp vragen.

Het contract, gedateerd 1 april 1488, is uniek omdat leerlingen in die tijd meestal op tienjarige leeftijd werden aangenomen en geen enkele vergoeding ontvingen, althans niet voor de

Het eerste jaar bood geen hulp aan de meester, maar richtte zich op tekenen door de werken van de meester op papier te reproduceren. In plaats daarvan werd Michaelangelo ingehuurd met de taak om ook te schilderen.

Zoals Vasari vertelt, Michaël Angelo trok al snel de bewondering van Domenico, die “verbaasd was over de nieuwe manier van doen en imitatie” van de jonge leerling in zijn tekening.

Jong Michaël Angelo toonde een sterk initiatief en een grote onafhankelijkheid van denken, wat ongebruikelijk was in Florentijnse werkplaatsen, ook al waren ze bevolkt door jonge talenten.

Echter, Michaël Angelo beperkte zich niet tot de voorbeelden en modellen die de werkplaats aanbood, maar zocht ze rechtstreeks op, zoals in Santa Croce voor de fresco's van Giotto of in de Brancacci-kapel in de Carmine-kerk in de wijk Oltrarno, waar hij diep werd beïnvloed door Masaccio'Het grote fresco van de verdrijving uit de Hof van Eden wordt nu algemeen erkend als een baanbrekend werk.

Michaël Angelo's relatie met de Ghirlandaio workshop werd na slechts een jaar beëindigd. Vasari vertelt dat hij door dezelfde vriend werd geïntroduceerd in de Medici-tuin voor het klooster van San Marco, GranacciAnderen zeggen dat Lorenzo de Grote vroeg Ghirlandaio om “een getalenteerde jonge kunstenaar met een aanleg voor beeldhouwkunst” aan te bevelen.

"Vanaf dat moment, Michaël Angelo bezocht de beeldhouwschool onder het patronaat van Lorenzo de Magnifieke, een van de grootste beschermheren in de geschiedenis, onder leiding van de beeldhouwer Giovanni di Bertoldo, een discipel van de grote Donatello.

Echter, de Medici-tuin in Sint-Marcus was niet alleen een beeldhouw- en tekenschool, die de latere Academie voor Design opgericht door Cosimo I de' MediciHet was ook een ontmoetingsplaats voor vooraanstaande intellectuelen en filosofen uit die tijd, zoals Marsilio Ficino, Angelo Poliziano, Pico della Mirandolaen Cristoforo Landini.

Marsilio Ficino, een groot humanist en filosoof, had in die tijd de oude Griekse filosofen in het Latijn vertaald, te beginnen met Plato in 1468 en dan Plotinus in 1492De eerste was het essentiële referentiepunt voor zijn filosofische gedachtegoed, dat een verzoening zocht tussen het Platonische gedachtegoed en de christelijke leer, het humanisme en religieuze principes.

Ficino vertegenwoordigde een visie van “schoonheid"die de cultuur en kunst van de volwassen Renaissance sterk beïnvloedde.

Michaël Angelo's ontmoetingen met de intellectuelen van die tijd in de tuin en daaropvolgende ontmoetingen in de Medici-villa's waren van vitaal belang voor de jongeren Michaël Angelo. Ze brachten hem ertoe kennis te maken met en deel te nemen aan de Neoplatonische filosofische dacht dat dit doorslaggevend zou zijn voor zijn oorspronkelijke stijl en artistieke opvatting van de mensheid.

Michaël AngeloDe filosofische neiging van 'wordt nog duidelijker wanneer, in 1494, na de dood van Lorenzo de Grote en een vakantie in het huis van zijn vader, vinden we hem in Bologna, waar hij, in afwachting van opdrachten, zijn eerste verzen schrijft en zich diepgaand bezighoudt met de volkstaallezing van Dante Alighieri en Francesco Petrarca.