GIPSOTECA BARTOLINI ( Modellenhal )

De Gipsoteca Bartolini bevindt zich in de Accademia Gallery in Florence, waar meer dan 300 gipsen werken te zien zijn. Deze stukken laten zien hoe beeldhouwers hun ideeën omzetten in kunst. Deze collectie, vernoemd naar Lorenzo Bartolini, vertelt het verhaal van een ambachtsman die de Italiaanse kunst uit de 19e eeuw vormgaf.

Bartolini begon zijn leven in het Toscaanse dorp Vernio. Hoewel hij bescheiden begon, opende zijn vaardigheid met steen deuren. In Parijs leerde hij van de besten aan de Académie des Beaux-Arts. Zijn grote doorbraak kwam toen Napoleons zus Elisa zijn werk opmerkte. Ze gaf hem de kans om zichzelf te bewijzen, en bewijzen deed hij.

Zijn manier van werken was baanbrekend. In plaats van oude Griekse beelden te kopiëren, keek hij naar echte mensen. Hij keek hoe ze bewogen en toonde hun gevoelens. In eerste instantie vonden andere kunstenaars deze nieuwe aanpak niet leuk. Maar de tijd gaf hem gelijk. Jonge beeldhouwers kwamen uit Europa om van hem te leren aan de Academie van Florence.

Een van die studenten, Luigi Pampaloni, nam deze lessen ter harte. Hij werd bekend door het vastleggen van hoe mensen eruit zagen en wie ze waren. Je kunt dit zien in zijn beroemde standbeeld van Galileo in de Santa Croce-kerk. Pampaloni zette de ideeën van zijn leraar over natuurlijke houdingen en oprechte emotie in steen voort.

De collectie toont het hele proces van het maken van sculpturen. U vindt er kleine teststukken die modellen op ware grootte volgen. Sommige werken tonen familieleden van Napoleon, wat ons vertelt over Bartolini's connectie met de Franse koninklijke familie. Andere beelden de gezichten van Russische edelen en Britse denkers vast die Florence tot hun tweede thuis maakten.

Tot de bekendste stukken behoort “Vertrouwen in God” (Vertrouw op God), gemaakt in 1835. Het toont een jonge vrouw die knielt in gebed, waarbij natuurlijke schoonheid en diep gevoel worden vastgelegd. Dit werk laat zien wat Bartolini speciaal maakte – zijn vermogen om de steen er levend uit te laten zien met emotie.

Tegenwoordig staat de collectie in een kamer met poederblauwe muren die het witte pleisterwerk goed laten uitkomen. De ruimte voelt aan als Bartolini's oude werkplaats in het San Frediano-klooster.

Deze werken overleefden de grote overstroming van Florence in 1966, toen de rivier de Arno een groot deel van de kunst in de stad bedreigde. Twee kunstexperts, Cecilie Hollberg en Carlo Sisi, hebben onlangs de galerie ingericht om deze werken in hun beste licht te laten zien.

Bezoekers kunnen deze werken bezichtigen met een regulier toegangskaartje voor de Accademia Galerij . Ochtendlicht laat de sculpturen er op hun best uitzien. Het museum laat je foto's maken zonder flits en gidsen kunnen je de verhalen achter elk stuk vertellen. Borden in verschillende talen helpen bij het uitleggen van de kritische werken en speciale rondleidingen kunnen je nog meer leren over hoe deze kunstenaars werkten.

De collectie toont meer dan alleen kunst – het vertelt ons over een tijd waarin Florence vol zat met kunstenaars en denkers uit heel Europa. Deze gipsen werken waren meer dan oefenstukken. Het waren lesgereedschappen, die studenten lieten zien hoe ze de menselijke geest in steen konden vastleggen. Bartolini en Pampaloni hielp de manier waarop mensen over beeldhouwkunst dachten te veranderen, door af te stappen van stijve, klassieke poses en over te stappen op iets dat meer levensecht is.”