PACINO DI BUONAGUIDA, „DRZEWO ŻYCIA”

Pacino di Bonaguida – życie i styl artysty 

Pacino di Bonaguida to włoski malarz i miniaturzysta pochodzący z Florencji, który działał w XIII wieku Toskania. Jest znany jako jeden z przedstawicieli języka włoskiego Malarstwo gotyckie ruchu, szczególnie szkoły Giotta.

Niestety, nie zachowało się zbyt wiele dowodów na temat artysty i jego dzieł, ale historycy odkryli, że prawdopodobnie był uczniem włoskiego malarza Tambo di Serraglio i cieszył się dużym uznaniem opinii publicznej w trakcie swojej kariery artystycznej, ponieważ był wielokrotnie określany jako artifex publicus in arte pictorum, dosłownie oznaczający publicznego twórcę w sztuce malarskiej. Jego sztuka charakteryzuje się bardzo archaicznym stylem, który można ściśle powiązać z kanonami stylu XIII wieku i być pod wpływem wczesnych dzieł Giotta.

Jego dzieła sztuki obracały się głównie wokół świata duchowego i środowiska kościelnego. W rzeczywistości, chociaż nie ma wielu dzieł podpisanych przez niego, możemy przypisać Bonaguida wielka seria miniatur, jak np. Antyfonarz 3 w Archiwum Kapitulnym w Prato i Manuskrypt Plut. 3939 z Biblioteki Laurenziana we Florencji, Manuskrypt nr. 1466 z Biblioteca Riccardiana we Florencji i Mszał Orsanmichele.

Jedynym podpisanym dziełem malarza, jakie otrzymaliśmy, jest poliptyk przedstawiający Ukrzyżowanie ze świętymi Mikołajem, Bartłomiejem, Florentyuszem i Łukaszem, na którym widnieje inskrypcja z nazwiskiem malarza. Jednakże, Pacino di Bonaguida został zapamiętany przez historycy sztuki dla kolejnego wspaniałego przykładu Sztuka gotycka:niesamowite arcydzieło „Drzewo życia”.

Drzewo życia: historia, znaczenie i cechy stylistyczne dzieła sztuki

„To jestDrzewo życia„to duży panel z wypustkami, który został zamówiony przez Klaryski z klasztoru Monticelli we Florencji. Jednakże przeniesiono go później w wiekach, aż do 18^t wieku, kiedy to stał się częścią dzieł sztuki będących własnością rodziny Montedomini, a po ponownym odkryciu w jej zbiorach został przeniesiony do Galeria Accademia, w 1849 roku.

Na ołtarz ten prawdopodobnie wpłynęły kazania bardzo wpływowego zakonnika tamtych lat, Zakonnik Ubertino da Casale, ponieważ jest bardzo zauważalna wyraźna reprezentacja w malarstwie franciszkańskiego nurtu duchowego tamtych czasów, poprzez temat kupelu. W dziele sztuki jest również wyraźna obecność niektórych postaci, takich jak św. Klara z Asyżu i prawdopodobnie przeorysza klasztoru Monticelli, co może również podkreślać znaczenie zleceniodawcy dzieła i znaczenie, jakie za nim stoi.

Bardzo osobliwym elementem tej pracy jest jej wątpliwe przypisanie, ponieważ została odkryta dopiero niedawno i słusznie powiązana z jej rzeczywistym właścicielem, Pacino di Bonaguida. W rzeczywistości historycy sztuki debatowali przez wieki nie tylko nad prawowitym malarzem dzieła, ale także nad okresem historycznym, do którego należało, ze względu na jego złożone cechy stylistyczne. Po długich badaniach i studiach, cupel został przypisany jego prawowitemu właścicielowi, Pacino z Bonaguida, choć niektórzy eksperci podkreślają wyraźne wpływy innych nurtów artystycznych, takie jak wpływ współczesnego stylu miniaturowego medalionów czy styl narracji, prawdopodobnie inspirowany ruchami bolońskimi i Rimini z tamtych lat.

Temat panelu został zainspirowany broszurą rozważań Lignum Vitae Bonawentury z Bagnoregio, gdyż w pismach tych wyraźnie widać połączenie epizodu ukrzyżowania Chrystusa z koncepcją „Drzewo Życia'. W szczególności tekst odnosi się do dwunastu 'gałęziei czterdzieści osiem medytacji, które zostały wiernie przedstawione na panelu.

W centrum znajduje się oczywiście przedstawienie Chrystusa na krzyżu, mocno inspirowane współczesnymi przedstawieniami Giotto, z minimalnymi szczegółami. Wokół postaci Chrystusa znajdują się gałęzie i medaliony, przedstawione jako owoce, gdzie możemy zobaczyć precyzyjnie namalowane różne sceny Życie Chrystusa i jego cnoty. Jedynym elementem wyróżniającym się spośród tych szczegółów jest gałąź po prawej stronie, która przedstawia Raj. Jak wspomniano wcześniej, panel jako całość można uznać za doskonały przykład późnogotyckiego ruchu artystycznego, szczególnie ze względu na bogate ciemne kolory, złote cechy i miniaturowy styl scen.

Dzieło sztuki w piękny sposób przedstawia duchową i głęboką koncepcję Sztuka gotycka scena we Włoszech, podczas 13^t wiek i jest to piękne przedstawienie pism katolickich, z ich znaczeniem, które jest szczególnie ważne w tym wieku i dla kultury gotyckiej. Patrząc na to wspaniałe dzieło sztuki, obserwator może zatracić się w wielu szczegółach medalionów i żywych scenach, które są przedstawione, w pełni wchodząc w duchowe poczucie medytacji co malarz chciał przekazać.

Z tego i wielu innych powodówDrzewo Życia„ma ogromną wartość artystyczną, historyczną i kulturową dla epoki włoskiego gotyku i będzie fascynować widzów jeszcze przez długi czas, podobnie jak miało to miejsce w przeszłości.