HISTORIA GALERII AKADEMII

Ten Galeria Accademia znajduje się w historycznym centrum Florencja, w północnej części Przez Ricasoli, na połączeniu z Plac Świętego Marka.

W środku znajduje się najbogatsza kolekcja Michał Aniołdzieł, w tym łącznie siedem, wśród których znajduje się słynny Dawid wyróżnia się i stanowi najbogatszą na świecie kolekcję średniowiecznych obrazów tablicowych ze złotym tłem.

Co roku odwiedza ją ponad milion dwieście tysięcy osób. Wraz z Akademia Sztuk Pięknychzajmuje rozległy kompleks rozciągający się od Przez Battisti Do Ulica Degli Alfani, z Piazza Santissima Annunziata Do Przez Ricasoli.

PIERWSZA OSADA POZA MURAMI MIASTA: SZPITAL SAN MATTEO

W średniowieczu, na początku 1300s, w tym obszarze znanym jako Kawiarnia, który znajdował się poza murami miasta, dopóki nie został włączony do rozbudowy drugiego kręgu gminnego 1280, znany również jako Arnolfokręgu, stał starożytny klasztor Siostry San Niccolò W Kawiarnia.

Zajmował róg pomiędzy Ulica Ciliegi (teraz Via Alfani) I Przez Cococomero (teraz Via Ricasoli).

Wkrótce, w 1391 roku, po przeciwnej stronie Przez Cococomero, na rogu obecnego Plac Świętego Marka, szpital o nazwie Święty Mateusz w Cafaggio został zbudowany dla mężczyzn i kobiet. Został zamówiony przez bankier Guglielmo (Prawo) Vźródło Graziano Balducci, który chciał przekazać szpital społeczności.

Budowę obiektu powierzono 1385 Do Romolo z Bandino I Sandro del Vinta, “mistrzowie kamienia i drewna”, którego poprosił o wzniesienie na placu narożnej loggii, na wzór Szpital w Bonifazio W Przez San Gallo. W 1388, po różnych wydarzeniach bankier Lemmo powierzył tym samym mistrzom odnowienie klasztoru Sióstr Święty Niccolòz poleceniem ponownego wykorzystania istniejących zabudowań starego klasztoru.

W 1410 roku szpital San Matteo został praktycznie oddany do użytku. Ten układ urbanistyczny, wraz z odpowiadającym mu przeznaczeniem, pozostał praktycznie niezmieniony aż do Wielki Książę Leopold I Lotaryngii przybył. Mapa perspektywiczna Florencji w 1584 przez florenckiego kartografa Stefano Bonsignori (Nova Pulcherrimae Civitatis florenckie Topographia) dokładnie przedstawia układ urbanistyczny oraz zabudowę, jaka w tamtym czasie powstawała na terenie Cafaggio.

PRZEMIANY POŻĄDANE PRZEZ WIELKIEGO KSIĘCIA TOSKANII LEOPOLDA I

Z nadejściem Wielki Książę Leopold I Lotaryngii, oświecony władca Wielkiego Księstwa Toskanii i wielki reformator XVIII wiek, w tej części miasta zaczęły zachodzić istotne zmiany.

Chcieliśmy stworzyć twierdzę sztuk, która miałaby wspierać rozwój kulturalny Państwa Wielkiego Księcia i wzrost gospodarczy wraz z rozkwitem Toskańskie wyroby artystyczne.

W 1784wielki książę wydał dekret znany jako „motuproprio”, stanowiąc, że wszystkie istniejące szkoły rysunku we Florencji, w tym starożytna Akademia Sztuk Projektowych założona w 1563 roku przez Kosma Medyceusz i uczestniczyli w nim najwięksi artyści tamtych czasów, tacy jak Vasari, Bronzino, Ammannati, Sansovino, Giambologna, I Cellini, zostałyby połączone w jedną Akademię, która przyjęłaby nowocześniejszą klasyczną nazwę Akademia Sztuk Pięknych, “wszystkie szkoły należące do Designu i Akademia, która będzie im przewodniczyć.”

Ponadto postanowiono utworzyć obok niego galerię, w której miałyby się znaleźć starożytne obrazy, które nabywano. Dzięki tym dziełom młodzi studenci mogliby wzbogacić swoją edukację artystyczną, studiując, obserwując i odtwarzając oryginalne lub naśladowane dzieła włoskich mistrzów z okresu renesansu i późniejszych.

Studia na Akademia były bezpłatne i otwarte dla wszystkich chętnych, a przedmioty nauczania były następujące: malarstwo, rzeźba, kompozycja kolorystyczna, rysunek postaci nagiej, miedzioryt, architektura i „garoty” (później zmodyfikowano na wzór ozdobny).

Nowa organizacja Akademia w 1783 roku powstała w dawnym szpitalu klasztornym San Matteo, na rogu obecnej Plac Świętego Marka, którego funkcjonalną i dystrybucyjną konwersję powierzono architektowi Gaspare Mattia Paoletti, profesor architektury na Akademiai jego współpracownicy Bernardo Fallani I Giuseppe Paoletti.

Przemiany zaplanowane i kierowane przez Paoletti i jego współpracownicy zajmowali się głównie wypełnianiem 1IV wiek loggia na Przez Cococomero, Teraz Przez Ricasoli (odrestaurowanie loggii z XIV wieku w jej obecnym kształcie musiało nastąpić dopiero w 1931 r.), budowę dodatkowego budynku nad nią, w którym miały się znaleźć pomieszczenia szkoły rysunku postaci, miedziorytu, malarstwa i wzornictwa zdobniczego, adaptację pierwotnych pomieszczeń przeznaczonych dla szpitali męskich i żeńskich na galerie wystawowe oraz niezbędne przekształcenia funkcjonalne obejmujące usługi i zakwaterowanie dla dyrektorów Akademii, a także zapewnienie przestrzeni na pracownie artystyczne rozsiane po całym mieście.

W dwóch galeriach ukończonych już w 1999 r. 1784, wkrótce zaprezentowano bogatą twórczość artystyczną szkoły.

Wielki Książę LeopoldNastępnie skierowałem jego uwagę na sąsiadujący klasztor Zakonnice San Niccolò, starożytny klasztor Święty Mikołaj w Cafaggio, znajduje się na początku Przez Cococomero, na rogu Przez Ciliegio (Teraz Przez Alfani), nabywając cały kompleks na 7 maja 1787, za kwotę 5,315 lire. Powierzył architektowi Bernardo Fallaniemu jego przekształcenie i adaptację.

W 1796, ten Opificio delle Pietre Dure (Pracownia Kamieni Półszlachetnych) powstał w dawnym klasztorze sióstr zakonnych, przeniesionym z pierwotnej lokalizacji przy ul. Uffizi, a później, w 1857 roku, powstała także szkoła muzyczna, obecnie Konserwatorium im. Luigiego Cherubiniego, w wyniku projektu renowacji części budynku na rogu dwóch ulic, przeprowadzonego przez architekta Francesco Mazzei.

Ten XIX wiek reprezentacje planimetryczne pokazują dwa sąsiadujące ze sobą i połączone kompleksy budynków pod Instytutem Królewska Akademia Sztuk PięknychW ten sposób Wielki KsiążęPomysł przekształcenia strategicznego obszaru miasta w wielki warsztat kultury i sztuki został zrealizowany, do tego stopnia, że pod koniec 18. wieku operację można było uznać za zakończoną.

W Galeria pożądany przez Wielki Książę w celu wsparcia studiów akademickich w dawnym oddziale męskim Szpitala umieszczono odlewy gipsowe i formy Święty Matteo.

Wśród nich byli Porwanie Sabinek autorstwa Giambologna (gipsowa kopia grupy marmurowej eksponowanej w Loggia dei Lanzi) i alegoria Florencji dominującej nad Pizą (obecnie eksponowana w Pałac Vecchio), a także różne rysunki i modele. W sali kobiecej obrazy były eksponowane.

Wraz z kasatą instytucji religijnych i klasztorów na całym terytorium Florencji, najpierw przez Wielki Książę Lotaryngii pod koniec 18. wieku i później przez Napoleon Bonaparte na początku 19. wieku, nowe dzieła, głównie o tematyce religijnej, wykonane przez znaczących mistrzów pracujących w Florencjai jego okolic od drugiej połowy XIII wieku do końca XVI wieku, przyczyniły się do wzbogacenia kolekcji obrazów.

Należą do nich Maestà Cimabuego i Giotta, Sant'Anna Metterza Masaccia i Masolina, Pokłon Trzech Króli Gentile da Fabriano, Chrzest Chrystusa przez Leonardo da Vinci, i Wieczerzy w Emaus Pontormo. W szczególności kolekcja obrazów panelowych ze złotym tłem jest unikatowa na skalę światową ze względu na swoją mnogość przykładów.

GALERIA JEDNOŚCI WŁOCH

Po zjednoczeniu Włoch Galeria wzbogaciła się o wiele dzieł sztuki współczesnej, co doprowadziło do jej uznania za Starożytny I Galeria Nowoczesna. Było to pierwsze muzeum sztuki współczesnej w powstającym państwie włoskim.

W 1872po kilku dekadach uważnej i skrupulatnej obserwacji przez trzy komisje badawcze powołane specjalnie w celu oceny stanu zachowania marmuru, doszło do wydarzenia historycznego, które miało wpływ na przyszłe życie Galeria.

Na podstawie alarmujących wyników przedstawionych przez ekspertów, Gmina Florencja postanowiłem przenieść Michał Aniołmarmurowy blok Dawida ze schodów Pałac Vecchio, gdzie jego integralność fizyczna była zagrożona ze względu na długotrwałe i ciągłe narażenie na działanie środowiska zewnętrznego, Przez Ricasoli wewnątrz Galeria Accademia.

Na tę okazję specjalnie zbudowano prostokątną platformę połączoną z półkolistą eksedrą, która znajdowała się na końcu sali starożytnych malowideł (obecnie Korytarz Więźniów), ze świetlikiem na górze, umożliwiającym naturalne oświetlenie tych wspaniałych dzieł sztuki.

W 1882 roku doszło do kolejnego ostrego epizodu Galeria Accademia—inauguracja Muzeum Michała Anioła z okazji setnej rocznicy urodzin wielkiego mistrza. Zorganizowano wystawę odlewów jego znaczących dzieł, takich jak Grobowce Medyceuszy, Mojżesz, ten Pieta Watykańska, ten Pieta Rondaniniego, ten Chrystus Minerwyi Więźniowie, który otaczał niedawno umieszczoną oryginalną statuę Dawid w Galerii, wewnątrz De Fabris Tribune.

W tym samym czasie Galeria odłączyła się od Instytutu Sztuk Pięknych. Została przyłączona do Królewskich Galerii i Muzeów, potwierdzając nowy kierunek Akademii, która bardziej skupiła się na promowaniu sztuki współczesnej (rzeczywiście, w tym samym okresie Florencja przeżywała jeden z najbardziej owocnych momentów twórczości artystycznej dzięki Ruchowi Macchiaioli) zamiast powielać klasyczne i dawne przedmioty zgodnie z duchem panującym w czasie zakładania szkoły leopoldyńskiej.

W rezultacie kolekcja dzieł sztuki stała się przede wszystkim przedmiotem konserwacji, dokumentacji i świadectwem minionych okresów historycznych. Zgodnie z tym nowym podejściem, bezpośrednie wejście do Galerii zostało otwarte na Via Ricasoli dla zwiedzających.

NOWOŚCI W ROKU 1900 I OKRESIE NOWOCZESNYM

W 1909, ten Galeria Accademia został wzbogacony o przybycie Więźniowie (znani również jako Niewolnicy od XIX wieku), cztery potężne rzeźby męskich aktów autorstwa Michała Anioła. Zostały przeniesione do środka, ponieważ istniało ryzyko degradacji z powodu długotrwałego i ciągłego narażenia na działanie środowiska zewnętrznego. Te cztery rzeźby, będące częścią serii sześciu posągów (pierwsze dwa znajdują się w paryskim Luwrze), są bardziej znaczące niż naturalnej wielkości, przedstawione w różnych pozach jako więźniowie, nie uwolnione całkowicie od materiału przez artystę i dlatego niedokończone, zostały wyrzeźbione przez Michał Anioł Do Papież Juliusz IIgrób w Rzym.

Do tej pory zdobili Grota Buontalenti w Ogrody Boboli, umieszczony tam przez Wielki Książę Cosimo Ja, któremu je podarowałem Leonardo Buonarroti, bratanek wielkiego artysty, po jego śmierci. Nowo przybyli zostali umieszczeni za przedsionkiem wejścia na Przez Ricasoli w pierwszej Galerii, nazwanej później Galeria Więźniów.

Dołączyli do słynnej grupy Święty Mateusz, już obecny w Akademiai towarzyszyli im Pietà z Palestriny (marmurowa grupa dramatycznie przedstawiająca martwego Jezusa upadającego na nogi i podtrzymywanego przez Matkę), który pochodzi z kaplicy Pałac Barberini w Palestrinie niedaleko Rzymu, po jej przejęciu przez państwo włoskie w 1939 r.

Dzięki nowym przybyszom Galeria malarstwa starożytnego zyskała organiczną wartość w życiu artystycznym Michał Anioł Buonarroti. Stała się najbogatszą kolekcją dzieł wielkiego mistrza zachowaną w muzeum.

W tym okresie pod kierownictwem Cosimo Ridolfi, ten Galeria Accademia przeszedł nową transformację, która głównie dotyczyła kolekcji obrazów. Obok reorganizacji starożytnych obrazów i ich przeniesienia do specjalnie wyznaczonych pomieszczeń, takich jak te z XIV, XV i XVII wieku, w lewym skrzydle Trybuny stworzono nowe przestrzenie wystawowe, znane obecnie jako Pokoje XIII i Wczesnego XIV wieku, Orcagna i jego zwolennicy oraz Szkoła Giotta, gdzie działa Botticelli I Perugino znaleziono lepsze miejsce.

Wokół 1920w ramach ogólnego układu muzeów miejskich i wynikających z niego porozumień między Gminą Florencji a Państwem, wszystkie obrazy o tematyce współczesnej przeniesiono do Galerii Sztuki Nowoczesnej Pałac Pitti. Inna grupa dzieł autorów szkoły florenckiej została przydzielona Galeria Uffizi.

W tym samym czasie dzieła Beato Angelico kierowane były do pobliskiego Muzeum San Marco, depozytariusz dzieł Angelica.

W latach 30. XX wieku Kolos I Antykolos pokoje zostały włączone na parterze. Nazwano je tak, ponieważ mieścił się w nich gipsowy odlew starożytnej statuy, jednego z Dioscuri Góra Cavallo.

Przeznaczono je do przechowywania dużych ołtarzy z XVI wiek Okres florencki. Po tych transferach Galeria straciła wszelkie konotacje nowoczesnej galerii i stała się po tym epizodzie Galeria Accademia.

Wokół 1950s, pod kierownictwem Luisy Becherucci, reorganizacja pomieszczeń na parterze rozpoczęła się od sal Colossi. W centrum głównego wejścia, model Gwałt na Sabinkach w surowej ziemi, dzieło flamandzkiego rzeźbiarza Jeana de Boulogne, znane jako Giambologna, wykonany około 1582, został umieszczony.

Jak widzieliśmy, jego marmurowa wersja nadal znajduje się pod Loggia Lanzi W Plac Signoria. Liczne przykłady florencki malarstwo na płótnie i desce 15. i XVI wieku, w tym dzieła znanych mistrzów, takich jak Paolo Uccello, Botticelli, Perugino, Filipiński Lippi, I Ghirlandaio, były wyświetlane na ścianach. Oba pokoje zostały ponownie zreorganizowane w 1980s, przy czym mniejsze pomieszczenie przeznaczono na kasę biletową i księgarnię, a dzieła Pontormo, Bronzino, I Alessandro Allori przeniesiony do pokoju poświęconego Michał Aniołdzieła, zastępując gobeliny.